Tuintips

Soms neem je iets voetstoots aan. Moet je niet altijd doen. Maar soms gebeurt het. Dat je iets voetstoots aanneemt. Sterker nog, het gebeurt al sinds de zeventiende eeuw, in de betekenis 'zoals het is'.

Wat ik voetstoots heb aangenomen, en vergeef me, is het feit dat ik veronderstelde dat een ieder weet dat je nooit giftige planten, struiken en bomen moet aanplanten bij een speelplaats, school, kinderdagverblijf, speelpark of in je eigen achtertuin.

Waar dan wel, dat is een goede vraag waar ik geen antwoord op heb. Maar plant ze in elk geval niet daar, waar kleine kinderen zich veilig mogen wanen.

Och, is niet minstens de helft van alle planten min of meer giftig? zul je opmerken. Inderdaad, dat is.

Zo kun je het blad van de aardappelplant maar beter niet eten en de moorddadige werking van het consumeren van de prachtige digitalis is je ook wel bekend.

Zien de glanzend rode besjes van de Taxus er niet uit om op te vreten? Het vruchtvlees is heerlijk zoet en onschuldig. Het gif zit in het pitje.

De zaden in de peulen van de prachtige boom Gouden Regen spannen echter een kroon. Staat ie naast je vijver, dan gaan je vissen dood. Vallen een paar zaadje in een glas water dan heb je een pijnlijk probleem. Kauw je een paar piepkleine zaden dan wordt je ernstig ziek. Maar och... wie eet dat nu? De buurkinderen? Dat kun je je toch bijna niet voorstellen...

Maar kinderen doen niets anders dan jou imiteren. Zo leren ze wat wel en niet kan en mag. En wij eten van alles uit de tuin. Neem niet voetstoots aan dat ze het verschil kennen tussen het blad van spinazie en het bitterzoet. Tussen zuringblad en dat van het monnikskap. Tussen sla en berenklauw.

Maak er dus voor alle buurkinderen een goed verhaal van terwijl je wat geurende oregano voor een zalige bolognese knipt, de dille voor de kabeljauw plukt en wat takjes verse munt pakt voor het zetten van een paar glaasjes thee. Hierbij dus voetstoots aannemende dat je kruiden kweekt. In je tuin.


tekst: Wendy Henriksen